Tomasz Cebo: Szkoda mi Marka Żydowicza

Tomasz Cebo - malarz, performer, muzyk i wiele, wiele więcej. To kolejny gość audycji Nowy Cykl prowadzonej przez Grzegorza Giedrysa w Radiu Toruń. Rozmówcy zabierają nas w podróż do świata sztuki i kultury, dyskutując przy tym, jak zmienia się środowisko artystyczne - jak wygląda ono w Toruniu na przestrzeni lat? Co dziś wzbudza emocje? Co jest na TOP-ie? Jest też wątek Turkusowej Rewolucji, która zdaniem Cebo, była jednym z najlepszych momentów dla miasta w czasach Michała Zaleskiego. Posłuchajcie tej fascynującej audycji.

Grzegorz Giedrys: Dzień dobry, witam w kolejnym spotkaniu z cyklu Nowy cykl. Naszym gościem jest Tomasz Cebo, malarz, performer, muzyk pochodzący ze Złotowa, wykształcony w Poznaniu, zamieszkały w Toruniu i w wielu innych miejscach w Polsce,  ale jesteś teraz już właściwie torunianinem, można powiedzieć. 

Tomasz Cebo: Tak, już prawie 20 lat, witam wszystkich bardzo serdecznie. 

Grzegorz Giedrys: Od 18. 

Tomasz Cebo: 19.

Grzegorz Giedrys: 19.

Tomasz Cebo:To mi się łatwo liczy, bo tyle dokładnie ma Leonard. A ja mieszkam tyle, ile on tu żyje. On się urodził w Toruniu na Bielanach i od tamtej pory mieszkamy sobie. Także jak Leon ma 19 lat, to ja na pewno jestem do 19 lat. 

Grzegorz Giedrys: Pamiętam, że zrobiliśmy materiał w Gazecie Wyborczej, jak byłeś pół roku w mieście i zdążyłeś wtedy zapisać się chyba do dwóch stowarzyszeń, zrobić wystawę, zająć się klubem NRD i wystąpiłeś jeszcze w spektaklu Teatru Wiczy. Chyba pół roku. 

Tomasz Cebo: No właśnie to jest takie niesamowite chyba, mi się wydaje, taki powiew świeżości, że jak przyjeżdżasz w nowe miejsce, to nie wchodzisz w żadne niesnaski. Tak naprawdę, czyli z teorią Einsteina, że siedzi kilka osób, się zastanawia, jak to zrobi, przyjdzie ktoś z zewnątrz, który w ogóle o tym nie wie i po prostu to zrobi. I tak mi się wydaje, że na takim powiewie trochę świeżości wtedy mi się tak udało wejść. Inna sprawa, że miałem taki impet po Poznaniu. Czyli chyba najlepiej silniki ustawione, zaraz po studiach, więc z aspiracją… no i to zdanie, które zawsze powtarzam, że zastanawiałem się na początku, bo jeśli Toruń mnie zauroczył - I to jest w ogóle cytat z naszego wywiadu - Toruń mnie bardzo zauroczył, chodziłem po tych uliczkach. Niektóre takie Ciasna, troszkę nawet wyjęte jak z Amsterdamu, bo też miałem epizod z Amsterdamem.

Grzegorz Giedrys: Pamiętam to porównanie właśnie, że porównywałeś do Amsterdamu.

Tomasz Cebo: No ale tak po dłuższym czasie chodzenia właściwie, co ja mam tu robić? To jest wszystko fajnie, takie trochę jakby bombonierka nawet trochę bym powiedział. Taka piękna, ale właściwie co ja mam tu robić? No i wtedy te słowa właśnie Krystyny Hinc, które padły. Rób to czego tu nie ma. I to było takim mottem, że właściwie te środowiska, które też czuły, że chciały takiej młodej krwi. Czy to Roman Wicza-Pokojski właśnie wtedy, czy Monika Weychert-Waluszko. Więc gdzieś tak od razu, jak ktoś jest taką energią, taką pozytywną, trochę tak jak ta Monika, czasami mówiła: promyczek, czy coś, że jak się pojawiasz to po prostu od razu tak chwyta i z jakąś większą łatwością, jeżeli wchodzisz w nowe.

Grzegorz Giedrys: Ale też zauważyłeś jedną rzecz, która dla mnie wydawała się właściwie dość normalna. Po Poznaniu… powiedziałeś, że w Poznaniu jak kończyłeś Akademię Sztuk Pięknych, że tam już się pojawiała rywalizacja w sztuce. Ludzie po prostu się ścigali, kto jest lepszy, kto ma dostęp do instytucji, pieniędzy, galerii. A w Toruniu tego wyścigu nie ma i w Toruniu autentycznie rozmawia się o sztuce.

Tomasz Cebo: Jeszcze raz, że w Toruniu autentycznie się rozmawia o sztuce?

Grzegorz Giedrys: Tak, że w Toruniu się rozmawia o sztuce, w Poznaniu już ludzie się ścigają o pieniądze.

Tomasz Cebo: No wiesz co, to rzeczywiście jakiś błąd młodości, że tak powiedziałem (śmiech). Bo w Poznaniu też się oczywiście bardzo dyskutowało o sztuce. W sumie mieliśmy bardzo aktywnych profesorów, którzy też byli bardzo aktywni zawodowo. Byli obieżyświatami, to byli ludzie, którzy mieli wystawy w czołowych galeriach w Polsce jak: Izabela Gustowska, Piotr Kurka, Bogdan Wojtasiak. Mógłbym wymieniać tę plejadę. Hieronim Neumann, który prowadził pracownię animacji. No naprawdę takie topowe nazwiska z naszej sztuki polskiej, którzy byli aktywni i u nas się nie kończyło, że kończą się zajęcia i kończy się szkoła. Szkoła była wtedy otwarta 24 na dobę, więc się w szkole właściwie też żyło. A plus tego każdy wernisaż się zaliczało. Czy to profesora, czy to studenta, czy to Muzeum Narodowe otwierało. Więc my cały czas byliśmy w takim jakby trochę tyglu, w takim fermencie. I przez to, że mieliśmy też kontakt z kuratorami, jakimiś szefami różnych instytucji, więc ten wyścig załapania się gdzieś, chęci posiadania jakiejś też wystawy był dużo, dużo większy jakby ciśnienie. Tutaj jednak studenci gdzieś tam są troszkę jakby, takie ja mam wrażenie, trochę tak pochowani. Bo tak naprawdę nie mają gdzie. Jest co roku ten konkurs dyplomów w Centrum Sztuki Współczesnej. Gdzie, tam już zauważysz wyścig. Czyli jeżeli się pojawiają możliwości i ja uważam, że to jest akurat pozytywny aspekt tego, że jeżeli masz gdzie, jeżeli już ci mogą gdzieś wyłapać kuratorzy, marszandzi, prywatni kolekcjonerzy, bo w Poznaniu jeżeli „Kulczykowa” (Grażyna Kulczyk - przyp. red) otworzyła Stary Browar, no to od Fibaka, to po prostu cała playlista, że tak powiem ludzi, którzy mogłyby kupić ewentualnie…

To tylko część naszego wywiadu. Całość możesz obejrzeć i wysłuchać poniżej.

***

Radio Toruń to nowe medium w naszym mieście. Tworzą go dziennikarze, którzy pracują dla portalu internetowego ototorun.pl. Redaktorem naczelnym stacji został Tomasz Kaczyński. Radia Toruń można słuchać za pośrednictwem cyfrowych odbiorników DAB + oraz przez ototorun.pl - w wersji desktopowej oraz mobilnej lub przez Radio HOST - TUTAJ.

Redakcja Radia Toruń znajduje się w tym samym lokalu, co redakcja ototorun.pl, czyli w wieżowcu przy Szosie Chełmińskiej 26, a konkretnie na dziewiątym piętrze.